Logeerhuis Plezant: Even tot rust komen

Ouder worden staat vaak gelijk aan afscheid nemen. Afscheid nemen van mensen om je heen, wat je nog kunt, en in het geval van Wim: je herinneringen. Dementie is een nare ziekte, maar negativiteit, daar heeft Wim geen tijd voor. De geboren Brabander is op de eerste plaats een levensgenieter, in de tweede plaats een grapjas en in de derde plaats iemand met dementie. Met hulp van zijn dochter Carina en zorginstanties, maakt hij het beste van zijn leven. 

Logeerhuis Plezant in Lieshout doet haar naam eer aan. Als we binnenlopen zitten alle logés rondom de ontbijttafel. Een aantal kranten liggen opengeslagen op tafel en er wordt ouderwets gekeuveld boven de boterham. Een van de gangmakers is Wim. Al sinds de oprichting van Logeerhuis Plezant, zo’n vijf jaar geleden, komt hij hier elke anderhalve week lekker logeren en slap ouwehoeren. “Ik maak graag grapjes, gewoon lekker zwetsen met elkaar en die bejaarden hier entertainen. Zingen doe ik ook graag, vooral liedjes van vroeger.” Wim is altijd al een sociaal figuur geweest. Als adjunct-directeur van een technische handelsonderneming was hij de hele dag op pad en onder de mensen. “Ik moch altijd achter de mensen aan die niet betaald hadden. Dan kwam Wimke effe langs. En betalen da deeje ze!”

Rustpunt voor mantelzorger

Logeerhuis Plezant is een uitkomst voor mantelzorgers. Om de druk te verlichten kunnen mensen hier tijdelijk verblijven. Daar heeft niet alleen Wim plezier van, maar ook zijn dochter Carina, die een groot deel van de zorgtaken op zich neemt. ‘Ik ben veel bezig met mantelzorg. Ik doe het met liefde, maar het is wel een extra baan naast mijn fulltime werk en het zorgen voor mijn gezin. Mijn sociale leven staat op een laag pitje.”

Plezante bedoeling

Carina had zich niet voor kunnen stellen hoe ze het zonder de instanties om haar heen had kunnen redden. “Mijn vader gaat naar de dagopvang, we krijgen dagelijks thuiszorg en daarnaast brengt Logeerhuis Plezant dus veel rust.” En voor Wim is Plezant ook echt plezant. “De mensen hier zijn heel vriendelijk, ik heb altijd mensen om me heen. Je hebt hier je eigen plekje, je eigen kamer. En er wordt echt goed voor je gezorgd.” “Mijn vader is een echte Bourgondiër,” vervolgt Carina terwijl ze plagerig op de buik van Wim slaat, “hier wordt iedere dag vers gekookt, dus hij kan zijn buik rond eten.”

Uit liefde voor elkaar

Dochter Carina en haar vader zijn twee handen op één buik. “Ik kan wel boffen met zo’n dochter. Ze is alles voor me”, zegt Wim trots. ‘Ik ben dankbaar voor alles wat ze doet.” Andersom is Carina ook heel blij met haar vader. “Mijn vader heeft altijd goeie zin, altijd in voor een grapje. Daarom ben ik graag bij hem. Ik weet ook dat we daar geluk mee hebben, met dementie kan het ook de andere kant op gaan.” Dit heeft Carina anders leren kijken naar haar eigen toekomst. “Ik heb drie kinderen en wil graag iets regelen voor later, zodat zij zich niet zoveel zorgen hoeven te maken om mij als ik oud en hulpbehoevend ben. Of dat kan en lukt is natuurlijk maar afwachten.”

Vooruit denken

Voor mensen die in de toekomst in dezelfde situatie als Carina gaan komen, heeft zij een tip. “Neem een casemanager in de arm als dat kan. Daar heb ik heel veel aan gehad.” Een casemanager is een begeleider voor iemand met dementie en de mantelzorger die kan helpen bij alle dingen die je moet regelen. Carina vervolgt: “Je krijgt daar heel veel hulp en ondersteuning van, ze weten precies wat er kan en mogelijk is. Logeerhuis Plezant heb ik bijvoorbeeld ook leren kennen via de casemanager.” Voor haar eigen toekomst hoopt ze dat ze meer ontzorgd zal worden. “Ik hoop dat er meer ondersteuning komt voor mantelzorgers. Dat er beter geluisterd wordt naar onze behoeften en dat er meer hulp beschikbaar is om ons te ontlasten.” De droom voor Wim is zorgelozer. Carina: “Ik hoop dat Wim lekker lang slap mag ouwehoeren met de mensen.” Wim knikt instemmend mee en sluit af: “met Wimke ga ‘t goe.”

Logeerhuis Plezant is een logeerhuis voor mensen met fysieke en/of mentale beperkingen, zoals de ziekte van Parkinson of dementie. Zij wonen nog zelfstandig thuis met een partner of naaste, die vaak ook mantelzorger is ter ondersteuning van de alledaagse zorg. In het logeerhuis kunnen zeven gasten uit de Peelgemeenten minimaal twee nachten en maximaal zes weken aaneengesloten logeren. Daarnaast is er ook plek voor ‘vaste’ gasten die een aantal dagen of een weekend per maand komen logeren. In veel gevallen wordt een verblijf geheel vergoed. Voor meer informatie helpen de medewerkers van het cliëntcontactcentrum van de Zorgboog u graag verder. Heeft u vragen? Neem dan contact op met de Zorgboog via: 0900 – 899 86 36 of ga naar www.zorgboog.nl. Logeerhuis Plezant heeft ook een eigen website: www.logeerhuisplezant.nl.